Jill: “Ik wil kunnen zeggen dat het goed met mij gaat”
De herfst is net van start gegaan. En na zeven coronamaanden begon het heel even weer te lijken op het nieuwe normale leven. Met inachtneming van de coronamaatregelen kon ik de dagelijkse gang van zaken weer redelijk oppakken. Nu de regels zijn aangescherpt zetten we voor mijn gevoel een stap terug in de tijd en lijkt het alsof we weer in maart zijn aanbeland. Maar ik snap goed dat deze maatregelen nodig zijn om de verspreiding van het virus terug te dringen. En ondanks dat nu een aantal dingen ‘on hold’ staan kan ik gelukkig wel naar school.
In de maanden waarin ik door de pandemie niet naar school kon, kwamen er uit onverwachte hoek factoren bij die op persoonlijk vlak veel invloed hadden. In een korte tijdspan kreeg ik namelijk een relatie, waardoor ik open moest zijn over mijn seksualiteit. Een onderwerp dat ik lange tijd als een groot geheim bij mij heb gedragen. De impact om me kwetsbaar op te stellen was groot. En zo snel als mijn relatie kwam ging deze ook weer voorbij. Met alle gevolgen van dien voor mijn mentale en fysieke gezondheid. Ik werd keihard met mijn neus op de feiten gedrukt en min of meer gedwongen om mezelf een spiegel voor te houden. Want hoe ga ik, als ik heel eerlijk ben, eigenlijk om met dit soort situaties. Het antwoord: niet zo goed, maar ik doe wel mijn best.
En aan de andere kant werd ik door deze lastige periode ook best creatief. Ik ben op zoek gegaan naar een gezond copingmechanisme om mezelf uit de neerwaartse spiraal te halen. Dat heeft gezorgd voor veel nieuwe ontdekkingen. Ik luister podcast na podcast, wandel meer dan ooit en heb ook het lezen en bakken weer opgepakt.
Ik ben in de afgelopen periode mezelf ontzettend hard tegengekomen maar langzaam raap ik mezelf weer stukje voor stukje bijeen. Ik heb nog veel te leren maar gelukkig krijg ik naast psychologische hulp ook steun van mijn mentor vanuit het programma Jouw Netwerk Werkt. Een programma dat door Emma at Work wordt aangeboden en door de Driessen Foundation wordt ondersteund met financiële middelen en inzet van mentoren.
Vandaag is de afsluitende bijeenkomst van het mentorprogramma en ronden we het geheel af. Ik kijk er heel tevreden op terug en zie dat ik progressie heb gemaakt. Toen ik startte met het mentorprogramma zat ik in een fase waarin het niet goed ging met mij. Na een aantal maanden herpakte ik mezelf en kreeg ik een bijbaan waar ik nog steeds met plezier werk én leer. De resterende maanden van dit jaar ga ik mijn pijlers richten op mijn studie en probeer ik er alles uit te halen zodat ik met al mijn persoonlijke ervaringen in de toekomst als docent een positieve invloed kan uitoefenen op een nieuwe generatie. En daarnaast ga ik mij focussen op mijn mentale gezondheid. Want aan het einde van dit jaar wil ik kunnen zeggen dat het goed met me gaat en dat ik een mooi en leerzaam jaar heb gehad. En tot slot geef ik mezelf een wijze les: leer er voor mezelf te zijn zoals ik er ook voor anderen ben. Want ik weet dat als ik me goed voel dat ik het beste uit mezelf haal. En van daaruit kan ik weer stappen zetten richting een gelukkige toekomst.